بیوگرافی جورج فورمن George Foreman بهترین بوکسور آمریکایی – بت مارکت

جورج فورمن George Foreman یک ورزشکار حرفه ای در رشته بوکس یا مشت زنی می باشد. این قهرمان بوکس سنگین وزن جهان در ۱۰ ژانویه سال ۱۹۴۹ در تگزاس متولد شده است و او اهل ایالات متحده آمریکا است. جورج فورمن که ملقب به جورج بزرگ می باشد، یک تاجر موفق و همچنین یک کشیش کلیسای رسمی که کلیسای ویژه خود را دارد، نیز می باشد. در این مقاله می خواهیم در رابطه با این قهرمان بوکس جهان بیشتر بدانیم.

زندگی شخصی جورج

George Foreman درسال ۱۹۸۵ با ماری جوآن ازدواج کرد اما او قبل این ۴ ازدواج دیگر داشته بود. از سال ۱۹۷۱ تا ۱۹۷۴ با آدریان کالهون، از سال ۱۹۷۷ تا ۱۹۷۹ با سینتیا لوئیس، از سال ۱۹۸۱ تا ۱۹۸۲ باشارون گودسون و از سال ۱۹۸۲ تا ۱۹۸۵ با آندره ایسکیت ازدواج کرده بود. جورج از همسرانش ۱۲ فرزند دارد که ۵ فرزند پسر و ۷ فرزند دختردارد.

جورج نام تمام ۵ پسر خود را جورج گذاشته است به این صورت که جورج جونیور، جورج سوم ( راهب)، جورج چهارم (جرخ بزرگ)، جورج پنجم (قرمز) جورج ششم(جوی کوچک) نام دارند. او علت نام گذاری پسرانش را وب سایت این گونه توضیح داده است که: من نام تمام پسرانم را جورج ادوار فورمن نام گذاری کردم تا آن ها همیشه چیز دیگری با هم داشته باشند. من آن ها می گویم اگر یکی از ما پیشرفت کند، همه ما باهم پیشرفت می کنیم و همین گونه اگر کسی شکست بخورد همه ما باهم شکست می خوریم. یکی از پسرا جورج، جورج سوم همانند پدرش بوکس و کار آفرینی را دنبال کرد و پسر دیگرش جورج چهارم در فصل دوم سریال گریت آمریکایی حضور داشت.

جورج فورمن و مایک تایسون

جورج فورمن (George Foreman) و مایک تایسون هر دو از چهره های بسیار معروف و حرفه ای دنیای بوکس هستند که هر کدامشان به نوعی تاریخ این ورزش را شکل داده اند. جورج فورمن در تاریخ دهم ژانویه ۱۹۴۹ در مارشال تگزاس متولد شد و در ۲۱ مارس ۲۰۲۵ در حالی که ۷۶ سال سن داشت چشم از جهان فروبست.

این بوکسور حرفه ای در سال ۱۹۷۴ موفق شد که مدال طلای المپیک را از آن خود کند. همچنین با شکست جو فریز در سال ۱۹۷۳ به عنوان قهرمانی سنگین وزن جهان دست یافت. با این حال یکی از نقطه عطف های مهم زندگی او شکست در برابر محمد علی کلی بود که در جریان مسابقه Rumble in the Jungle در سال ۱۹۷۴ رخ داد و کلی توانست او را در ۸ راند شکست دهد.

پس از این شکست فورمن به مدت ۱۰ سال از دنیای بوکس فاصله گرفت و به فعالیت های مذهبی و زندگی معنوی روی آورد اما در سال ۱۹۸۷ دوباره فعالیت حرفه ای خود در نیای بوکس را آغاز نمود و به طور شگفت انگیزی توانست در سال ۱۹۹۴ در حالی که ۴۵ سال داشت دوباره به مقام قهرمانی دست پیدا کند.

بسیاری از طرفداران بوکس از او به عنوان مسن ترین قهرمان سنگین وزن جهان یاد می کنند. فورمن علاوه بر یک بوکسور حرفه ای یک کارآفرین موفق هم به شمار می رفت. او با معرفی برند خود تحت عنوان George Foreman Grill توانست میلیون ها دلار درآمد کسب کند و در عرصه تجاری به شهرت قابل توجهی دست یابد.

اما در مقابل مایک تایسون در ۳۰ ژوئن ۱۹۶۶ در بروکلین نیویورک به دنیا آمد و توانست در سن ۲۰ سالگی به عنوان جوان ترین قهرمان سنگین وزن جهان شناخته شود. تایسون یکی از ترسناک ترین بوکسورهای جهان به شمار می رود و بیشتر پیروزی های خود را از از طریق ناک اوت به دست آورده است.

تایسون در طول زندگی خود چالش ها و فراز و نشیب های متعددی را تجربه کرده است. از جمله این چالش ها می توان به محکومیت به جرم تجاوز در سال ۱۹۹۷ و گذراندن ۳ سال از زندگی خود در زندان و همچنین گاز گرفتن گوش ایواندر هولیفیلد در طی مسابقه اشاره کرد. این بوکسور پس از سال ۲۰۰۵ و اعلام بازنشستگی به بازیگری، نویسندگی و کارآفرینی در زمینه‌ های مختلف از جمله صنعت کانابیس روی آورد.

در طول دوران حرفه ای این دو بوکسور مبارزه جورج فورمن با تایسون در دنیای واقعی هرگز رخ نداد. این دو هرگز در یک بازه زمانی مناسب برای رویارویی مستقیم قرار نگرفتند. اما بارها از سوی هواداران و تحلیل‌ گران بوکس، این نبرد به عنوان یکی از “اگرهای بزرگ” دنیای بوکس مطرح شده است. اگر این دو بوکسور در اوج خود به عبارتی (اواخر دهه ۱۹۸۰) مقابل هم قرار می‌ گرفتند، یکی از جذاب‌ ترین و بحث‌ برانگیزترین مسابقات تاریخ بوکس رقم می‌ خورد.

این نبرد نه‌ تنها تقابل دو نسل متفاوت از قهرمانان بود بلکه رویارویی دو سبک کاملاً متفاوت از بوکس نیز به شمار می‌ رفت. با این حال هر دو نفر تأثیر عمیقی بر فرهنگ عامه و دنیای بوکس گذاشته‌ اند و همچنان مورد توجه رسانه‌ ها، نویسندگان و هواداران این رشته هستند.

نظر جورج فورمن در مورد تایسون در مصاحبه های مختلف او را به‌ عنوان یکی از ترسناک‌ ترین بوکسورهایی که تا به حال دیده توصیف کرده است. او بارها گفته که ترس از تایسون واقعی بود نه فقط بین رقبای او بلکه حتی در میان بوکسورهایی که هرگز با او مبارزه نکردند.

جورج فورمن و محمد علی کلی

جورج و محمد علی کلی دو قهرمان حرفه ای بوکس در ۱۱ دسامبر سال ۱۹۷۴ به رویایی هم رفتند تا پس از این رقابت تکلیف قهرمان جهان در رده سنگین وزن بوکس حرفه ای را نیز مشخص کنند. جورج که قصدش در این رقابت عنوان قهرمانی را از کلی بگیرد و به نام خود کند.

این دو بوکسور حرفه ای و قهرمانان جهان بوکس مدت زمانی قبل از مسابقه در شهر زئیر یا جمهوری دموکراتیک کنگو که محل برگزاری این مسابقه بود، در انتظار این رقابت بودند. محمد علی کلی ورزشکار حرفه ای جهان بوکس در زئیر از محبوبیت بیشتری برخوردار بود، در روزهای قبل از مسابقه که در زئیر بود در میان مردم عادی رفت و آمد داشت و با رفتاری صمیمانه و متواضعانه با مردم خوش و بش می کرد. بر خلاف کلی، جورج فورمن آنچنان مردم فقیر زئیر را تحویل نمی گرفت و بیشتر اوقات بی توجه به مردم، با سگ خود در شهر تردد می کرد.

زمانی که روز مسابقه فرا رسید، مردم زئیر که با توجه به رفتارهای خوب و متواضعانه کلی بیشتر مردم طرفدارمحمد علی کلی بودند. مسابقه که شروع شد با هر ضربه و مشت کلی به جورج تمام ورزشگاه محمد علی کلی را تشویق می کردند. کلی توانست در راند اول خیلی سخت جورج را زیر حمله خود قرار داد اما در راند های بعدی با دفاع و فرار کردن و همچنین رقص پای ویژه ای کلی، تماشاگران را به وجد آورده بود و همین طور فورمن را خشمگین کرده بود. زمانی که فورمن به کلی حمله ور شد، کلی با آرامش به جورج فورمن می گفت: هی جورج! حسابی ناامیدم کردی! کلی ک حسابی برای فورمن کری می خواند و تماشاگران هم نیز به تشویق کلی هم صدا فریاد می زدند: علی بکشش! علی بکشش! این موضوعات باعث بهم ریختن اعصاب فورمن قدرتمند شده بود که ناگهان کلی دیگر از حالت دفاعی خود بیرون آمد و با چند ضربه کاری، جورج را ناک اوت کرد.

زمانی که جورج بر روی زمین افتاده بود، محمد علی کلی می خواست که مشت دیگری بر صورت او حواله کند اما از منصرف شد. پس از اتمام مسابقه زمانی که از کلی پرسیدند چرا از زدن ضربه آخر منصرف شد، او پاسخ داد می خواستم مشت آخر را به او بزنم اما دیدم که این گونه شکوه زمین خوردنش از بین می رود. فیلم هایی از گزیده این مسابقه و نبرد سخت میان جورج و کلی در فضای مجازی نیز موجود است. البته جورج پس از آن در سال ۱۹۷۶ توانست در ۸ راند محمد علی کلی را شکست دهد.

تمرینات جورج فورمن

جورج فورمن در طول دوران فعالیت حرفه ای خود در دنیای بوکس همواره سعی می کرد در کنار تمرینات سبک سنتی روش کلاسیک این حرفه را هم به کار گیرد. او از همان روزهای نخست فعالیت خود در این حرفه بیشترین تمرکز خود را بر روی ضربات سنگین، افزایش قدرت و تحمل بدنی بالا قرار داده بود.

او معتقد بود قدرت بدنی بالا می‌ تواند بسیاری از ضعف‌ های تکنیکی یا تاکتیکی را جبران کند و در عمل نیز بسیاری از مبارزاتش را با ضربات کوبنده و ناک‌ اوت‌ های سریع به پایان می‌ رساند. تمریناتش ساده اما فوق‌ العاده سنگین بودند و از ابزارهای اولیه مانند کیسه سنگین، وزنه و طناب استفاده می کرد.

یکی از مهم‌ ترین بخش‌ های تمرینات او، تمرین با کیسه سنگین بود. فورمن ساعت‌ ها با شدت بالا به کیسه ضربه می‌ زد و سعی می‌ کرد ضرباتش را طوری تنظیم کند که در هر ضربه تمام نیروی بدنش را به کار بگیرد. کیسه‌ های او به‌ قدری سنگین بودند که حتی بعضی از آن‌ ها را شخصاً تقویت می‌ کرد تا وزن بیشتری تحمل کنند.

این تمرین نه‌ تنها قدرت مشت‌ زنی‌ اش را تقویت می‌ کرد بلکه موجب افزایش استقامت عضلانی‌ اش در راندهای طولانی نیز می‌ شد. او همچنین تمرینات قدرتی با وزنه را بسیار جدی می‌ گرفت. بر خلاف بسیاری از بوکسورهای آن زمان که از ترس کند شدن سرعت دست‌ ها از تمرین با وزنه پرهیز می‌ کردند، فورمن به‌ طور مداوم از هالتر، دمبل و دستگاه‌ های وزنه‌ برداری برای افزایش قدرت عضلات بالاتنه و پایین‌ تنه استفاده می‌ کرد.

تمرکز اصلی او روی عضلات شانه، سینه، بازو و پاها بود تا هنگام ضربه زدن نیرویی یکپارچه و انفجاری ایجاد شود. در کنار تمرینات قدرتی، دویدن صبحگاهی بخش جدایی‌ ناپذیر از برنامه روزانه‌ اش بود. او هر روز صبح زود چند کیلومتر در مسیرهای شیب‌ دار می‌ دوید تا استقامت قلبی‌ عروقی‌ اش را بالا نگه دارد. با وجود بدن سنگین و درشت توانایی بدنی خوبی برای ادامه مبارزه در راندهای پایانی داشت.

نکته جالب درباره فورمن تغییر روش تمرینش پس از بازگشت دوباره به بوکس در دهه ۱۹۹۰ بود. در آن دوران به دلیل بالا رفتن سن و محدودیت‌ های فیزیکی، او تمریناتش را متفاوت تر کرد. تمرینات کوتاه‌ تر، تمرکز روی دفاع، حفظ استقامت و تاکتیک‌ های رینگی در دستور کار قرار گرفت. او با تمرین‌ کاران جوان‌ تر کار می‌ کرد تا سرعت واکنش خود را حفظ کند و بیش از هر زمان دیگری روی مدیریت انرژی در راندهای طولانی تمرکز داشت.

• اگر علاقه مند به این بازی ها و هیجانات مربوط به آن هستید، می توانید در معتبرترین سایت شرط بندی بوکس پرسودترین شرط بندی ها را تجربه کنید.

بازی های مهم George Foreman بوکسور

یکی از بازی های مهم جورج فورمن در سال ۱۹۷۳ برگزار شد، این مسابقه برای کسب عنوان قهرمانی بوکس سنگین وزن جهان میان جورج و جو فریزر برگزار می شد. جو فریزر آن زمان قهرمان جهان بود و می خواست با شکست دادن جورج در این مسابقه مهم، عنوان قهرمانی بوکس جهان را برای خود محفوظ نگه دارد.

بر خلاف تصور اکثر افراد که فکر می کردند جو فریزر برنده مسابقه است و این رقابت به ۱۵ راند به طول می انجامد، اما جورج فورمن توانست تنها در راند دوم جو فریزر را ناک اوت کند و او را شکست دهد. تصاویری از این رقابت سخت و شگفت انگیز در فضای مجازی موجود می باشد. جورج در سن۴۵ سالگی توانست مایکل مورر جوان ۲۶ ساله را شکست دهد که با این کار او عنوان مسن ترین قهرمان سنگین وزن جهان را ازآن خود کرد. او بیست سال پیش به این عنوان برگزیده شده بود و از نام جورج فورمن در مجله رینگ جزو ۲۵ مشت زن برتر جهان یاد شده است. جورج فورمن در شعر نیویورک در سال ۱۹۶۹ توانست دونالد والهایم را در سه راند ناک اوت کند و وارد دنیای حرفه ای بوکس بشود وی در این سال ۱۳ مبارزه داشت که در تمام آن ها پیروز بود و ۱۱ برد او با ناک اوت بود.

جورج در سال ۱۹۷۰ مسیر خود را در رده سنگین وزن به سمت قهرمانی ادامه داد و توانست در ۱۲ مسابقه خود که ۱۱ مسابقه با ناک اوت بود، پیروز شود. او در سال ۱۹۷۱ در ۷ نبرد دیگر بدون شکست پیروز شد، که تمام آن را با ناک اوت بود از جمله بازی های او بازی برگشت با پرالتا که در شهر اوکلند کالیفرنیا برگزار شد، بود که توانست در راند دهم و پایانی با ناک اوت او را شکست دهد.

مبارزه جورج فورمن در ۴۵ سالگی

یکی از لحظات جذاب و مهیج در طول دوران حرفه ای جورج فورمن مبارزه او در سن ۴۵ سالگی بود. ماجرا به تاریخ پنجم نوامبر ۱۹۹۴ در لاس وگاس بر می گردد که در این رویداد جورج فورمن در مقابل مایکل مورر (Michael Moorer) قرار گرفت.

این مسابقه نه‌ تنها یک چالش ورزشی بزرگ برای فورمن به شمار می رفت بلکه از نظر روانی و رسانه‌ ای نیز اهمیت زیادی داشت، چرا که بیشتر مردم معتقد بودند فورمن در این سن توان شکست دادن قهرمان جوان و سریع‌ الحرکت سنگین‌ وزن را ندارد.

مایکل مورر در آن زمان از سوی سازمان WBA و IBF قهرمان سنگین‌ وزن جهان بود و در سن ۲۶ سالگی با رکوردی عالی و بدون شکست وارد رینگ شد. از سوی دیگر جورج فورمن که پس از ۱۰ سال دوری از بوکس در اواخر دهه ۱۹۸۰ بازگشته بود تلاش می‌ کرد ثابت کند که حتی در میانسالی هم می‌ تواند قهرمان جهان شود.

این مبارزه نقطه اوج تلاش‌ های دومین دوران حرفه‌ ای فورمن بود. فورمن در طول ۹ راند ابتدایی مسابقه از نظر امتیازی از حریف عقب بود. مورر با سرعت بالا، ضربات پی‌ در پی و حرکات چابک خود بیشتر راندها را به نفع خود تمام کرد.

اما فورمن با آرامش، تمرکز و اعتماد به‌ نفس پیش می‌ رفت و به نظر می‌ رسید که منتظر یک فرصت طلایی برای ضربه نهایی است. آن فرصت سرانجام در راند دهم به وجود آمد، زمانی که فورمن با یک ترکیب کلاسیک مشت راست و چپ، مورر را غافلگیر کرد و با یک ضربه راست قدرتمند او را ناک‌ اوت کرد.

این پیروزی جورج فورمن را به مسن‌ ترین قهرمان سنگین‌ وزن تاریخ بوکس تبدیل کرد. نکته جالب توجه این بود که فورمن در این مبارزه همان شورت قرمز رنگی را پوشیده بود که در سال ۱۹۷۴و در مبارزه‌ اش با محمد علی نیز استفاده کرده بود. به نوعی او می‌ خواست داستان ناتمام گذشته را در رینگ تکمیل کند.

جورج فورمن و هالیفیلد

در تاریخ ۱۹ آوریل ۱۹۹۱ در طی جریان مسابقه ای جورج فورمن و ایواندر هالیفیلد (Evander Holyfield) در مقابل یکدیگر قرار گرفتند. این مسابقه با حضور تماشاگران بسیار و در آتلانتا جورجیا برگزار شد و به عنوان یکی از به‌ یادماندنی‌ ترین رویارویی‌ های تاریخ بوکس سنگین‌ وزن به شمار می‌ رود، چرا که شاهد مبارزه دو نسل متفاوت از قهرمانان بود.

هالیفیلد در آن زمان در اوج آمادگی بدنی و فنی قرار داشت و همه کمربندهای اصلی سنگین‌ وزن (WBA، WBC و IBF) را در اختیار داشت. بسیاری معتقد بودند فورمن با توجه به سن بالا، بدن سنگین‌ تر و سرعت کمتر شانسی در برابر هالیفیلد نخواهد داشت.

اما نتیجه مبارزه فراتر از انتظار بود نه به‌ خاطر پیروزی بلکه به‌ خاطر مقاومتی که فورمن از خود نشان داد. این مسابقه در طول ۱۲ راند کامل ادامه یافت و فورمن با وجود دریافت ضربات سنگین و متوالی هیچ‌ گاه زمین نخورد و تا پایان ایستادگی کرد. هالیفیلد با امتیاز پیروز شد اما فورمن با عملکردی تحسین‌ برانگیز توجه جهان بوکس را جلب کرد.

او نه‌ تنها استقامت و تجربه فوق‌ العاده‌ ای از خود نشان داد، بلکه با وجود ۴۲ سال سن ثابت کرد هنوز می‌ تواند در سطح بالای رقابت حضور داشته باشد. هالیفیلد پس از مسابقه نیز از قدرت و پایداری فورمن تمجید کرد و گفت که او را دست‌ کم گرفته بود. فورمن پس از این مبارزه به تلاش‌ های خود ادامه داد و سرانجام در سال ۱۹۹۴ یعنی سه سال بعد در ۴۵ سالگی توانست مایکل مورر را شکست دهد و دوباره قهرمان سنگین‌ وزن جهان شود.

مبارزه دوم جورج فورمن و جو فریزر

از دیگر رقابت های مهم دهه ۷۰ میلادی می توان به مبارزه دوم جورج فورمن و جو فریزر اشاره کرد که در تاریخ ۱۵ ژوئن ۱۹۷۶ برگزار شد. این مسابقه در شهر نیویورک و در ورزشگاه Nassau Coliseum برگزار شد و در واقع بازگشتی به رقابت اول آن‌ ها در سال ۱۹۷۳ بود.

رویدادی که فورمن با نمایشی درخشان توانست فریزر را در راند دوم ناک‌ اوت کرده و قهرمان جهان شود اما در مبارزه دوم شرایط کمی متفاوت بود. فورمن دیگر قهرمان نبود چرا که در سال ۱۹۷۴ کمربند خود را در مبارزه معروف “Rumble in the Jungle” به محمد علی کلی باخته بود. با این حال او هنوز یکی از خطرناک‌ ترین مشت‌ زن‌ های سنگین‌ وزن دنیا محسوب می‌ شد.

از سوی دیگر جو فریزر پس از چند شکست سخت از جمله برابر محمد علی کلی تلاش می‌ کرد با شکست دادن فورمن خود را دوباره در مسیر قهرمانی قرار دهد. فورمن در این مسابقه بار دیگر قدرت فوق‌ العاده خود را به نمایش گذاشت. فریزر سعی کرد نسبت به مبارزه اول محتاط‌ تر عمل کند و از ضربات مستقیم دوری کند اما قدرت و دقت ضربات فورمن در همان راندهای ابتدایی کار را برای او دشوار کرد.

فورمن با حفظ فاصله و وارد کردن ضربات سنگین کم‌ کم دفاع فریزر را متلاشی کرد. در نهایت در راند پنجم فورمن با ترکیبی از مشت‌ های سنگین موفق شد فریزر را زمین‌ گیر کند. داور مبارزه را متوقف کرد و فورمن با ناک‌ اوت فنی پیروز شد.

این دومین شکست فریزر مقابل فورمن بود و عملاً پایان دوران حرفه‌ ای فریزر را رقم زد، چرا که او پس از این مبارزه تنها یک بار دیگر به رینگ بازگشت. مبارزه دوم میان فورمن و فریزر نشان داد که سبک قدرتمند و تهاجمی فورمن همچنان برای حریفان کلاسیکی چون فریزر بسیار خطرناک است. این پیروزی گرچه کمربندی برای فورمن نداشت اما جایگاه او را به‌ عنوان یکی از خطرناک‌ ترین مشت‌ زنان دهه ۷۰ دوباره تثبیت کرد.

علت مرگ George Foreman

جورج فورمن متاسفانه در تاریخ ۲۱ مارس ۲۰۲۵ در حالی که ۷۶ سال سن داشت از دنیا رفت. بر اساس اطلاعاتی که خانواده این بوکسور منتشر کردند او در آرامش و در کنار عزیزانش چشم از جهان فرو بست. تا کنون اطلاعات معتبری در رابطه با علت دقیق مرگ او منتشر نشده است.

فورمن در طول زندگی‌ اش نه‌ تنها به‌ عنوان یک بوکسور حرفه ای شناخته می‌ شد بلکه پس از بازنشستگی از ورزش حرفه‌ ای به‌ عنوان یک مبلغ مذهبی و کارآفرین موفق نیز شهرت یافت. او با معرفی «گریل جورج فورمن» به بازار به موفقیت‌ های تجاری چشمگیری دست یافت و بیش از ۱۰۰ میلیون دستگاه از این محصول به فروش رسید.

در پی درگذشت او چهره‌ های معروفی از دنیای ورزش و هنر از جمله مایک تایسون با انتشار پیام‌ هایی در شبکه‌ های اجتماعی، یاد و خاطره او را گرامی داشتند و از تأثیر عمیق او بر دنیای بوکس و فراتر از آن سخن گفتند.

افسرگی شدید این بوکسور بعد از باخت

جورج فورمن پس از آن که در سال ۱۹۷۴ در مسابقه تاریخی “Rumble in the Jungle” در برابر در برابر محمد علی شکست خورد دچار یک بحران روانی و افسردگی شدید شد. این شکست نه‌ تنها کمربند قهرمانی سنگین‌ وزن را از او گرفت بلکه اعتماد‌ به‌ نفس و احساس شکست‌ ناپذیری‌ اش را هم از بین برد.

پیش از آن مبارزه، فورمن با رکوردی بی‌ نقص و قدرتی ترسناک بسیاری از حریفان را در راندهای ابتدایی با ناک‌ اوت شکست داده بود. اما باخت به محمد علی آن هم با ضربه‌ های تکنیکی و هوش تاکتیکی، ضربه‌ ای روانی جدی به او وارد کرد.

فورمن در آن دوره دچار نوعی سردرگمی وجودی شد. او بعدها در مصاحبه‌ های خود گفت که پس از این شکست، احساس پوچی و ناامیدی عمیقی بر او غالب شد. این بحران با شکست دیگری در سال ۱۹۷۷ برابر جیمی یانگ (Jimmy Young) تشدید شد؛ مسابقه‌ ای که پس از آن اتفاق عجیبی رخ داد.

جورج فورمن بعد از آن مبارزه،در رختکن دچار تجربه‌ ای نزدیک به مرگ شد. او گفته است که در آن لحظات احساس کرد در حال مردن است و دیدگاه معنوی و کاملاً متفاوتی نسبت به زندگی پیدا کرد. او ناگهان اعتقاد قلبی به خدا پیدا کرد و تصمیم گرفت کاملاً از بوکس کنار بکشد.

همین تجربه او را به سمت دین و کشیشی سوق داد. او به مدت ۱۰ سال از بوکس دور ماند، کلیسا تأسیس کرد، کشیش مذهبی شد و به فعالیت‌ های اجتماعی و خیریه پرداخت. او در تمام این مدت با افسردگی، خاطرات شکست و معنای جدیدی از زندگی دست‌ و پنجه نرم می‌ کرد.

این دوره یکی از مهم‌ ترین بخش‌ های زندگی او بود که به نوعی رنسانس شخصیتی برایش رقم زد. پس از آن در اواخر دهه ۱۹۸۰ با شخصیتی جدید – آرام، شوخ‌ طبع و با ایمان قوی دوباره به بوکس برگشت و در نهایت در ۴۵ سالگی قهرمان جهان شد.

افسردگی جورج فورمن پس از باخت به محمد علی کلی تنها یک بحران موقتی نبود، بلکه نقطه عطفی در زندگی‌ اش بود که مسیر او را از یک جنگجوی صرف به یک انسان متفکر با روحیه‌ای معنوی و متعادل‌ تر تبدیل کرد.

مشت فورمن به گاو

ماجرای مشت جورج فورمن به گاو بیشتر یک روایت نمادین یا داستان غیر واقعی است که در میان طرفداران بوکس و رسانه‌ ها نقل شده و احتمالاً ریشه در اغراق درباره قدرت بدنی خارق‌ العاده فورمن دارد. بر اساس برخی روایت های ارائه شده گفته می‌ شود جورج فورمن در دوران جوانی یا تمریناتش به‌ قدری قدرتمند بوده که می‌ توانسته با یک مشت یک گاو را نقش زمین کند یا به‌ شدت آسیب بزند.

اما تا امروز هیچ مدرک موثق، ویدیوی معتبر یا گزارش درستی وجود ندارد که این اتفاق را به‌ طور مستند ثابت کند. این داستان مشابه دیگر افسانه‌ هایی است که پیرامون ورزشکاران افسانه‌ ای ساخته می‌ شود تا قدرت یا توانایی آن‌ ها را بزرگنمایی کند.

در مورد فورمن باید گفت که او واقعاً یکی از سنگین‌ دست‌ ترین بوکسورهای تاریخ بود. قدرت مشت او در رینگ به‌ حدی بود که بسیاری از حریفانش تنها با یکی دو ضربه به‌شدت آسیب می‌ دیدند یا ناک‌ اوت می‌ شدند. حریفانی چون جو فریزر یا کن نورتون که خود از بزرگان بوکس بودند، در برابر ضربات فورمن دوام نیاوردند.

نکته جالب این‌ که حتی محمد علی که در مهار فورمن موفق بود بعدها درباره قدرت بدنی او گفت: «جورج فورمن به‌ قدری قوی بود که می‌ توانست دیوار آجری را با مشت خراب کند». البته این هم یک اغراق شاعرانه است اما نشان‌ دهنده میزان ترس و احترام نسبت به قدرت بدنی این بوکسور است.

در مجموع داستان مشت به گاو بیش از آن‌ که یک رویداد واقعی باشد نمادی از قدرت افسانه‌ ای جورج فورمن است که در قالب روایت‌ های مردمی و رسانه‌ ای شکل گرفته و به نوعی به اسطوره‌ سازی او در تاریخ بوکس کمک کرده است.

سوالات متداول